Laatste lootjes....

Sawaidee,

Als eerste nog de beste wensen voor iedereen!!!
Ik heb al ff niets meer geschreven maar ik was gebleven bij de busreis van ondertussen alweer 2/3 weken geleden naar Cambodja!
Bij de grens merkte we gelijk dat het er hier heel corrupt aan toe gaat.. Ze proberen overal geld mee te verdienen.. We moesten eerst 5 dollar betalen voor een stempel?! Uiteindelijk werd dit naar 2 dollar verlaagd omdat een ervaren backpacker voor ons zijn mond open trok.. Daarna werd gekeken of we misschien ebola hadden.. Dit werd getest doormiddel van een apparaat wat ze bij onze keel hielden. Het begon te piepen en gaf dan ons lichaamstemperatuur aan. (We hadden onze vraagtekens bij de werking van het apparaat) maar ook Hiervoor weer 1 dollar. Toen we de grens letterlijk overliepen waren we officieel in Cambodja. Hier is geen gemeentehuis maar een krakkemikkig hutje langs de weg waar we ook nog eens 35 dollar moesten betalen voor ons visum. De backpacker voor ons probeerde weer minder te betalen maar na een lange discussie en stemverheffing moest hij mee komen met de Cambodjanen. Ik vond het allemaal maar niks! Het voelde als onmacht want je weet dat ze in principe alles kunnen vragen en de helft in eigen zak steken maar we hoorde ook dat je maar beter nier moeilijk kon doen want je wint toch niet van hun en ze kunnen je dan misschien wel gaan tegenwerken.. Iets wat ik absoluut niet wilde maar gelukkig was ik ook nog met de meiden.
toen we weer in de bus zaten vertelde ze ons dat we er rond 8 u savonds zouden zijn. We telden er al een uurtje bij op omdat we weten hoe het hier gaat. Maar toen we om 4 uur onze stop hadden vertelden ze dat het nog eens 7 uur ging duren.... Dat was even een enorme tegenvaller maar we probeerde er toch het beste van te maken.
Even daarna viel de bus stil, waarop we eigenlijk een beetje lachend zeiden 'ook dat nog...' Ze kregen de bus gelukkig weer snel aan de praat! Een paar uur later, het was al pikdonker, viel de bus weer uit.. Ja hoor! Om onze reis naar Cambodja compleet te maken hebben we hier nog 1 uur gewacht.. Na veel geklaag en ook wel wat gelach waren we om precies 12 uur snachts in phnom phen.
We wilden in eerste instantie naar Seam Riep om de ankor what te bezichtigen. (1 van de grootste mooiste tempels van de wereld) maar dat duurde dus nog eens 2 uur en dat zou betekenen dat we midden in de nacht daar aankwamen. We hebben toen ons hele plan bijgesteld en de (tactische) keuze gemaakt om Seam Riep over te slaan. Ik moest toen denken aan de competentie die ik op school heb gehad. 'Omgaan met veranderingen'
Het valt me op dat ik daar goed in ben geworden. Je maakt een plan maar gaat niet alles zoals gepland of wijk je hiervan af is het ook niet erg, soms zelfs beter! Ik zelf vond het sowieso geen wereld ramp maar het voelde wel een beetje alsof we in Parijs waren maar de Eiffeltoren hadden gemist haha
We waren kapot van de reis en zijn snel gaan slapen.

De dag erna worden we meteen geconfronteerd met de armoede. De straten doen me denken aan Bangkok maar dan nog net wat erger..
Het is hartstikke druk en het stinkt er enorm, overal vuilnis op de straat en ondertussen dat we aan ons ontbijt zitten zijn er al 4 bedelende en gehandicapten mensen voorbij gekomen.
Er kruipt iemand zonder benen langs en kijkt ons smekend aan.
Er loopt een andere gehandicapte man die word gevolgd door een touwtje met daaraan een blinde viool spelende man. En ook zien we tegenover ons een smekende moeder met een baby in haar armen die elke tourist weer opnieuw om geld vraagt.
Ik word er zelf een beetje naar van.. Ik zou ze wel wat willen geven maar het zijn er hier zoveel... Ze zouden hier een stichting dichterbij moeten maken!
We eten snel ons eten op en gaan terug naar ons hostel.

We zijn ook nog naar de killingfields geweest. Het terrein word nu gebruikt als monument van de burgeroorlog onder leiding van pol pot.
In 4 jaar tijd zijn 2 miljoen mensen op gruwelijke wijze overleden. Dat is gewoon meer als 1/5de van de bevolking!
door executies, hongersnood of ziektes.
Dat was echt heftig! Het is zo apart dat je op een plek bent, nog niet eens zo super lang geleden! (+- 35 jaar geleden) waar zoveel miljoenen mensen onterecht zijn vermoord.. We kregen koptelefoons op en we werden vervolgens rondgeleid over het terrein. Je hoort de meest vreselijke verhalen en wat me het meest is bijgebleven is dat kogels te duur waren dus dat ze dan scherpe palmboombladen of gereedschap gebruikten om mensen hun keel mee open te snijden of hun hersens er letterlijk mee uit te slaan.. Baby's werden tegen een boom doodgeslagen en vrouwen werden misbruikt en ook op gruwelijke wijze vermoord. Doormiddel van onze koptelefoon, de gedetailleerde verhalen en de voorwerpen zoals kleding, schedels en losse tanden ervaar ik het intens!
Dit was allemaal iets minder leuk maar ik ben wel 'blij' dat ik dit heb mogen zien. Het laat me beseffen dat we het allemaal zo slecht nog niet hebben...

Na deze dagen besluiten we naar koh rong te gaan. Het zuidelijke eiland in Cambodja. We hebben al veel goede verhalen gehoord en eenmaal daar aangekomen is niets minder waar! Wat een heerlijk sfeertje!!! De zon schijnt en er is eigenlijk maar 1 'straat'
Alle bungalowtjes, hostels, barretjes zitten aan het strand. Iedereen is hier heel realext en komt hier voor 1 ding: genieten!
Mijn slippers waren gestolen?! Maar ach wat maakt het uit. Ik heb een week op blote voeten gelopen en ik moet zeggen het wend en het is heerlijk!
wat een groot contrast met een paar dagen geleden.
Het was er prachtig en ondertussen hadden we al plannen om mijn 22ste verjaardag te vieren. Iets waar ik me voor mijn reis best wel druk over had gemaakt omdat ik niet wist waar of met wie ik was. Ik had geen betere plek kunnen kiezen. En ook nog eens in bikini!!! Super cool! We zijn naar long beach geweest, het mooiste strand wat ik ooit heb gezien! Een rustige plek, heel puur, er zijn weinig touristen.
We kwamen aan op een wit strand en een mooie schone zee! We zijn er de hele dag gebleven tot zonsondergang en daarna mocht ik kiezen wat we gingen eten! En dat werd.. 3 x raden.. BBQ!
De meiden hadden voor me gezongen, ik werd door veel onbekende gefeliciteerd, kreeg gratis drankjes en had nog een kaartje van thuis! Ik heb me geloof ik nog nooit zo jarig gevoeld! :)
De dagen erna wist ik natuurlijk dat het kerstmis was. Er werden af en toe wat kerst liedjes gedraaid zag af en toe een kerstmuts voorbij komen maar het voelde niet zo... Ik miste de warmte en gezelligheid van thuis wel een beetje maar tegelijkertijd werd dit ook wel vervangen door de letterlijke warmte Van de zon. De meiden zijn ondertussen ook vertrokken en ik maak al snel andere Brabantse 'vrienden' het was een fijne tijd tot dat ik ook weer vond dat het tijd was om verder te gaan.

Ik besloot om weer terug naar Thailand te gaan. Met mijn laatste 18 dagen in het vooruitzicht en ik heb het reizen in Thailand als heel fijn ervaren.
Ik vind de mensen erg aardig en voel me er ook veilig als 'meisje alleen'
Ik ben naar ko chang gegaan met een tussenstop in Bangkok. Ik had er een lange reis opzitten en hoe vanzelf de contacten in mijn hele reis zijn gegaan hoe moeizaam liep het nu even. Ik was een paar dagen 'alleen' maar had ook niet heel veel zin om echt opzoek te gaan. Uiteindelijk heb ik toch weer mijn moed bij elkaar geraapt en ben aan een touristinfo kraampje gaan vragen of ze hier toevallig nog Nederlandse mensen of eigenaars kende. Ze wees me naar q-bar en Oasis. Er zat een Nederlands stel wat hier sinds 2/3 jaar woonde. Ik ben er heen gegaan heb mezelf voorgesteld en verteld dat ik me een beetje eenzaam voelde. Ze reageerde heel aardig en begripvol en heb die avond gezellig wat met hun gegeten en gedronken. Dat deed me goed! Ze vroegen me of ik wou mee wilde bbqe en feesten met oud op nieuw. Ja heel graag! Zo GeZegt zo gedaan alleen voelde ik me toch nogsteeds een beetje alleen. Het is raar om mensen 'gelukkig nieuwjaar' te wensen terwijl je ze net een paar uur kent of bij sommige niet eens de naam hebt onthouden.. Dit was ook echt mijn eerste echte moment dat ik verlangde om op manons verjaardag te zijn en de welgemeende 3 kussen en knuffels van mijn familie en vriendinnen in ontvangst te nemen.
Ko chang is erg gezellig maar het was erg warm en veel meer als naar het strand gaan zat er voor mij niet in.
Nou klinkt dat voor jullie natuurlijk super maar na 2/3 dagen strand in je uppie duurt een dag best wel lang.
Ik dacht veel na en wist even niet zo goed hoe nu verder. Ik besloot een frisse douche te nemen en nog 1 keer opzoek te gaan naar 'leuke' contacten. Net op dat moment, kom ik echt super toevallig Didi en Eva tegen. 2 meiden uit Schaijk van mijn middelbare school. Ik kon eerst mijn ogen nier geloven en ik werd er meteen weer blij van! Dit is echt wat ik even nodig had!!! Ik ben gezellig 2/3 dagen met hun in kanchanaburi geweest. We zijn naar de markt geweest en hebben gehiked door het erawa national park. en nu, nu heb ik mijn positiviteit weer wat terug en ben ik opweg naar een van mijn laatste plaatsen hua hin. Hier zal ik een paar dagen blijven en dan ga ik richting Bangkok om vervolgens de 13e naar huis te vliegen.
Ik heb het echt super super super gehad maar ik heb er ook wel vrede mee om terug naar huis te gaan!
Zo, nu zijn jullie weer een beetje ge-update. dit wassie weer en tot.. De volgende keer maar weer! In real Life denk ik! Haha

Liefs Brechje